Te siostry były bliźniaczkami syjamskimi urodzonymi zrośniętymi w okolicy miednicy. Dzieliły wspólne jelito, narządy rozrodcze i miały trzy nogi

Kiedy miały 11 lat, lekarze zdecydowali się przeprowadzić skomplikowaną operację rozdzielenia sióstr. Chirurdzy potrzebowali 12 godzin, aby je rozdzielić i usunąć trzecią nogę. Jak siostry wyglądają po operacji, pokazano w pierwszym komentarzu

Zita i Gita urodziły się jako bliźniaczki syjamskie – zrośnięte w okolicy miednicy. Dzieliły wspólne jelito, narządy rozrodcze i miały trzy nogi.

Każda miała własną głowę, serce i ramiona. Od najmłodszych lat uczyły się żyć w pełnej harmonii – zarówno dosłownie, jak i w przenośni.

Kiedy były małe, akceptowały swoją wyjątkowość z dziecięcym zrozumieniem: rysowały ludzi z trzema nogami, wiązały dwie lalki razem i odrywały jedną – „dodatkową” – nogę, aby lalki były „jak one”.

Jednak gdy dorastały, pojawiło się inne zrozumienie: Zita i Gita najbardziej chciały stać się odrębnymi jednostkami. Marzenie o niezależności stało się ich wspólnym celem.

Kiedy skończyły 11 lat, lekarze postanowili podjąć się najtrudniejszej operacji w ich karierze. Na świecie zdarzały się podobne przypadki, ale prawie zawsze operacja kończyła się niepowodzeniem lub przeżyło tylko jedno z bliźniąt.

Chirurdzy potrzebowali 12 godzin, aby rozdzielić dziewczynki i usunąć trzecią nogę. Było to niezwykle delikatne i ryzykowne zadanie, ale operacja zakończyła się sukcesem.

Po rozdzieleniu dziewczynki musiały nauczyć się chodzić na nowo – teraz z pomocą protez. Ukończyły szkołę, zaczęły uczyć się języków obcych i zainteresowały się rysowaniem i majsterkowaniem.

Nadal wymagały stałego nadzoru medycznego – ich złożona anatomia dawała o sobie znać.

Niestety, szczęście nie trwało długo: wkrótce po operacji Zita zmarła na sepsę – poważne powikłanie zakaźne.

Pozostawiona sama sobie Gita żyła dalej – teraz dla nich obojga. Ale życie przyniosło jej kolejny ból: kilka lat temu zdiagnozowano u niej raka.

Przeszła operację jelit i kilka rund leczenia. Ma teraz 33 lata. I pomimo wszystkich prób walczy dalej. Nie poddaje się. Żyje dalej – z nadzieją i wspomnieniem siostry, która na zawsze pozostanie częścią jej historii.