Ci bracia z Brazylii urodzili się z głowami zrośniętymi ze sobą i musieli dzielić nie tylko ważne naczynia krwionośne, ale także części mózgów. Kiedy chłopcy mieli cztery lata, lekarze postanowili ich rozdzielić.

Operacja trwała 23 godziny i wymagała udziału prawie 100 specjalistów. Na szczęście rozdzielenie się powiodło, ale teraz bracia zmagają się z problemami rozwojowymi i uczą się na nowo mówić i chodzić. Zdjęcia pokazujące, jak wyglądają te niezwykłe bliźnięta syjamskie po rozstaniu, zostały udostępnione w pierwszym komentarzu.

W sierpniu 2022 roku w Brazylii wydarzyło się coś, co lekarze opisali jako medyczny cud. Dwóch chłopców, Arthur i Bernardo Lima, urodzonych w 2018 roku, zawsze było nierozłącznych — dosłownie.

Urodzili się z niezwykle rzadką chorobą: ich czaszki były zrośnięte u góry. Takie dzieci nazywane są bliźniętami craniopagus i zdarzają się mniej więcej raz na dwa i pół miliona urodzeń.

Od urodzenia bracia musieli dzielić nie tylko naczynia krwionośne i części mózgu, ale także każdą chwilę swojego życia.

Przez prawie cztery lata spali, jedli i bawili się obok siebie, nigdy nie mogąc się w pełni zobaczyć. Wyobraź sobie, że słyszysz głos swojego brata, czujesz jego oddech, ale nigdy nie możesz spojrzeć mu w oczy.

Rodzice chłopców szukali pomocy w szpitalu dziecięcym w Rio de Janeiro, gdzie ponad 100 specjalistów podjęło wyzwanie.

Pod kierownictwem znanego chirurga Noora Suryate Gurjara, znanego z udanych operacji bliźniąt syjamskich w Indiach, rozpoczęły się długie przygotowania.

To, co uczyniło tę historię jeszcze bardziej niezwykłą, to wykorzystanie najnowocześniejszej technologii.

Po raz pierwszy w Brazylii lekarze stworzyli szczegółowe modele 3D czaszek Arthura i Bernardo i przećwiczyli operację w wirtualnej rzeczywistości, używając zestawów słuchawkowych VR, aby ćwiczyć rozdzielanie naczyń krwionośnych i struktur mózgu w najdrobniejszych szczegółach.

Pozwoliło im to na symulację najniebezpieczniejszych momentów — ponieważ jedno złe cięcie mogło kosztować ich oboje życie.

W miesiącach poprzedzających ostateczną operację chłopcy przeszli osiem procedur przygotowawczych. Potem nadszedł decydujący dzień. Ostatnia operacja trwała ponad 23 godziny.

Lekarze pracowali na zmiany, nie opuszczając sali operacyjnej, zdeterminowani, aby dać chłopcom szansę na normalne życie.

A kiedy w końcu udało się rozdzielić, wszyscy wstrzymali oddech. Arthur i Bernardo leżeli obok siebie — ale teraz osobno.

Lekarze ostrożnie odwrócili głowy w swoją stronę. Po raz pierwszy od czterech lat bracia mogli spojrzeć sobie w oczy. Świadkowie opisali salę operacyjną wybuchającą brawami i łzami radości.

Dziś chłopcy przechodzą długą rehabilitację. Muszą nauczyć się samodzielnie siadać, stać i poruszać się, ponieważ do tej pory ich ciała były całkowicie zsynchronizowane.

Ich matka mówi, że czują się, jakby narodzili się na nowo.