„My Wife and My Mother-in-Law” autorstwa brytyjskiego rysownika Williama Eli Hilla to jedna z najsłynniejszych iluzji optycznych na świecie. Obraz pojawił się po raz pierwszy w 1915 roku, ale ostatnio ponownie przyciągnął uwagę psychologów. Grupa australijskich naukowców przeprowadziła eksperyment i udowodniła, że postrzeganie iluzji zależy od wieku obserwatora.

Nie każdy jest w stanie rozróżnić dwa „podmioty” obrazu – to znaczy zobaczyć zarówno „teściową”, jak i „żonę”. Osobliwością iluzji jest to, że jedna twarz zawiera dwie twarze: młodą kobietę (stojącą bokiem, widoczne są niektóre rysy twarzy) i starszą kobietę (stojącą profilem, widoczna jest twarz z haczykowatym nosem). Według naukowców, większość

Grupa naukowców z Flinders University i University of South Australia przeprowadziła badanie, aby dowiedzieć się, od czego zależy postrzeganie iluzji 100 lat.

W eksperymencie wzięło udział 666 osób z 22 krajów, w wieku od 18 do 68 lat. Iluzja ta nigdy wcześniej nie zwróciła ich uwagi. Uczestnicy zostali poproszeni o spojrzenie na zdjęcie przez zaledwie pół sekundy, a następnie opisanie płci i wieku przedstawionej na nim osoby. W rezultacie wyłonił się wzór: osoby poniżej 30 roku życia miały tendencję do widzenia młodej kobiety, podczas gdy starsi obserwatorzy widzieli starszą kobietę.

Zauważono, że im młodszy był uczestnik eksperymentu, tym mniej wieku przypisywał młodej dziewczynie. Jak odkryli naukowcy, wiek obserwatora wpływa na postrzeganie obrazu. Jak wykazało badanie, wśród osób starszych byli również uczestnicy, którzy jako pierwsi zobaczyli młodą kobietę. Naukowcy uważają, że tacy ludzie są „młodzi duchem”.

To, co widzisz w tym złudzeniu optycznym, zależy od Twojego wieku

Wykres tego, jak badani oceniali wiek kobiety (po lewej wiek badanego, na dole wiek kobiety, którą wskazali)

Wykres tego, jak badani ocenili wiek kobiety (po lewej – wiek badanego, poniżej – wiek kobiety, którą wskazali)

Obrazek „Moja żona i teściowa” po raz pierwszy pojawił się na niemieckiej pocztówce w 1888 roku. W 1915 roku rysownik William Eli Hill przedstawił własną wersję tego obrazka. W 1930 roku został on wykorzystany przez psychologa Edwinga Boringa jako przykład złudzenia optycznego.