Dzisiaj opowiemy wam o wielkim czynie, którego dokonał pewien Polak, który był zatrudniony jako inżynier budowlany w mieście Lubaczów.

W pewnym momencie zdał sobie sprawę, że jego babcia, Aniela, która miała osiemdziesiąt lat, mieszkała w podupadłym, starym domu w lesie, gdzie nie było wody ani prądu. Zaopatrywał ją w jedzenie i ubrania Krzysztof Kopeć, któremu towarzyszyła jego żona. Jako prawdziwa bajka, jesteśmy jedynymi, którzy mogą opowiedzieć, co wydarzyło się później.

Po pierwszej inspekcji dom, w którym mieszkała babcia, nie przedstawiał się korzystnie. Dom, w którym mieszkała starsza pani, wyglądał jak chata czarownicy, a nie jak dom człowieka. Jedyne, co można było znaleźć na podłodze, to beton i brud, ponieważ w domu nie było gazu ani prądu. W związku z tym, że w domu było tylko jedno okno, było tam stale ciemno.

Aby przeżyć, babcia była zmuszona polegać na pomocy społecznej, która obejmowała takie środki jak jedzenie, ubrania i rzeczy do domu. Starsza pani potrzebowała pomocy, a Krzysztof i jego żona chcieli jej udzielić.

Okazało się, że ich talenty zawodowe były korzystne dla ich planu. Oprócz zostania architektem, małżonek pracował w dziedzinie inżynierii lądowej. Opracowali strategię odnowienia starożytnej nieruchomości i opublikowali wiadomość w mediach społecznościowych, aby uzyskać wsparcie finansowe na renowację.

Ludzie z różnych miast, a nawet krajów, byli poruszeni opowieścią babci. Krzysztof założył wyjątkową grupę wsparcia, do której dołączyło wielu ludzi. Tutaj ludzie o podobnych zainteresowaniach poruszali wszystkie tematy związane z ich pracą.

Dom został odnowiony w ciągu zaledwie pięciu dni.

Izolacja ścian, przebudowa elewacji i wymiana dachu i podłóg to zadania, które wykonała ekipa budowlana, którą zatrudnił Krzysztof. Nie tylko to, ale zamontowali również niezbędne wyposażenie i położyli nowe płytki.

Oprócz niezbędnych materiałów czyszczących, wolontariusze przekazali na plac budowy żywność i ubrania.

Ponieważ właściciel domu wyprowadził się na czas trwania remontu, pracownicy mogli pracować w najwygodniejszym dla siebie czasie.

Dom, do którego wróciła Aniela, wydawał się jej obcy, gdy tam dotarła. Rzeczy, które zobaczyła, poruszyły ją do tego stopnia, że ​​nie była w stanie powstrzymać swoich emocji. Czy coś takiego mogłoby się zdarzyć w prawdziwym świecie?

Gdybyśmy jednak powiedzieli, że para Kopeć to ludzie z dużej litery, nie wyolbrzymialibyśmy sytuacji. Nie trzeba dodawać, że zakończenie tej opowieści byłoby zupełnie inne, gdyby nie pomoc osób o dobrych intencjach.

W ciągu tego roku Aniela nawiązała silną zażyłość z rodziną Kopeć. Jej wnuki, które „adoptowała”, teraz często ją odwiedzają.

Dawniej była starszą panią mieszkającą samotnie, ale teraz ma nowy dom z kochającą rodziną.